Biblia Hosanna
Galatów
1
(1) Paweł, apostoł nie od ludzi ani przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który wzbudził Go z martwych,
(2) oraz wszyscy bracia, którzy są ze mną, do kościołów Galacji:
(3) Łaska wam i pokój od Boga Ojca i Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
(4) który dał samego siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z obecnego złego świata zgodnie z wolą naszego Boga i Ojca.
(5) Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
(6) Dziwię się, że tak szybko przechodzicie od tego, który was powołał w łasce Chrystusa do innej ewangelii;
(7) chociaż innej nie ma, są tylko jacyś [ludzie], którzy was niepokoją i chcą zmienić Ewangelię Chrystusa.
(8) Ale gdybyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam ogłosiliśmy - niech będzie przeklęty!
(9) Jak mówiliśmy wcześniej, tak i teraz powtarzamy: Jeśli ktoś głosi wam ewangelię inną od tej, którą przyjęliście - niech będzie przeklęty!
(10) A teraz, czy chcę sobie zjednać ludzi, czy Boga? Czy ludziom chcę się przypodobać? Gdybym nadal chciał się przypodobać ludziom, nie byłbym niewolnikiem Chrystusa!
(11) Oznajmiam wam bowiem, bracia, że Ewangelia, która została ogłoszona przeze mnie, nie jest pochodzenia ludzkiego;
(12) nie otrzymałem jej bowiem ani się jej nie nauczyłem od człowieka, lecz [mam ją] przez objawienie Jezusa Chrystusa.
(13) Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w judaizmie, gdy ponad miarę prześladowałem Kościół Boży i niszczyłem go,
(14) czyniłem też postępy w judaizmie bardziej niż wielu rówieśników z mojego pokolenia, okazując większą gorliwość w zachowywaniu tradycji moich ojców.
(15) Gdy jednak spodobało się Bogu, który mnie oddzielił w łonie mojej matki i powołał przez swoją łaskę,
(16) żeby objawić swojego Syna we mnie, abym ogłosił Ewangelię o Nim narodom, w ogóle nie radziłem się ciała i krwi
(17) ani nie udałem się do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, lecz odszedłem do Arabii, a potem znowu wróciłem do Damaszku.
(18) Następnie, po trzech latach, poszedłem do Jerezolimy, aby poznać Kefasa, i zatrzymałem się u niego piętnaście dni.
(19) A innych [z grona] apostołów nie widziałem, oprócz Jakuba, brata Pana.
(20) Co zaś piszę wam, [piszę] wobec Boga, że nie kłamię.
(21) Potem udałem się w okolice Syrii i Cylicji.
(22) Osobiście byłem zaś nieznany kościołom Judei, które są w Chrystusie;
(23) słyszeli bowiem tylko pogłoskę: Ten, który nas dawniej prześladował, teraz jako Ewangelię głosi wiarę, którą kiedyś zwalczał.
(24) I z mojego powodu chwalili Boga.
2
(1) Następnie, po czternastu latach, znowu udałem się do Jerozolimy z Barnabą, zabierając też Tytusa.
(2) A udałem się [tam] zgodnie z objawieniem; i przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród narodów, na osobności zaś tym, którzy są poważani, aby się czasem nie okazało, że na próżno biegnę lub biegłem.
(3) Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, chociaż był Grekiem, nie zmuszono do obrzezania.
(4) Lecz pomimo fałszywych braci, potajemnie wprowadzonych, którzy wkradli się, aby wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas wziąć w niewolę,
(5) nawet na godzinę im nie ustąpiliśmy, aby prawda Ewangelii przetrwała u was.
(6) A co się tyczy tych, którzy dawniej byli poważani - czym kiedyś byli, nic mnie nie obchodzi; Bóg nie ma względu na osobę - otóż ci, którzy byli poważani, niczego na mnie dodatkowo nie nałożyli,
(7) lecz przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona Ewangelia wśród nieobrzezanych, tak jak Piotrowi wśród obrzezanych
(8) - bowiem ten, który działał przez Piotra w apostolstwie obrzezanych, działał też i przeze mnie między narodami -
(9) gdy więc poznali łaskę, która została mi dana, Jakub, Kefas i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawą rękę [na znak] wspólnoty, abyśmy [poszli] do narodów, oni zaś do obrzezanych;
(10) mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.
(11) A gdy Kefas przyszedł do Antiochii, otwarcie mu się przeciwstawiłem, ponieważ na to zasłużył.
(12) Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadł z poganami; gdy jednak przyszli, poderwał się [od stołu] i odseparował się, obawiając się tych, którzy wywodzili się spośród obrzezanych.
(13) A jego obłudę naśladowali pozostali Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę.
(14) Lecz gdy zobaczyłem, że nie postępują zgodnie z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi w obecności wszystkich: Jeśli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, jak możesz zmuszać pogan do przestrzegania żydowskich obyczajów?
(15) My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie grzesznikami z pogan,
(16) jednak wiedząc, że człowiek nie jest usprawiedliwiany z uczynków Prawa, lecz tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i my w Chrystusa Jezusa uwierzyliśmy, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, ponieważ z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.
(17) A jeśli szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest sługą grzechu? W żadnym razie!
(18) Jeśli bowiem to, co zburzyłem, znów odbudowuję, czynię siebie przestępcą.
(19) Ja bowiem przez Prawo umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga. Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża;
(20) żyję zatem już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; choć nadal żyję w ciele, w wierze żyję w Synu Bożym, który umiłował mnie i wydał samego siebie za mnie.
(21) Nie odrzucam łaski Bożej; jeśli bowiem przez Prawo jest usprawiedliwienie, to Chrystus daremnie umarł.
3
(1) O, bezmyślni Galaci, kto was otumanił, przed których oczami został wypisany Jezus Chrystus ukrzyżowany?
(2) Tego jedynie chcę się od was dowiedzieć: Otrzymaliście Ducha z uczynków Prawa czy ze słuchania z wiarą?
(3) Tak głupi jesteście? Z Duchem zaczęliście, teraz w ciele kończycie?
(4) Tak wiele doświadczyliście daremnie? Rzeczywiście daremnie!
(5) Czy więc ten, który udziela wam Ducha i czyni cuda w was, [czyni to] na podstawie uczynków Prawa czy na podstawie słuchania z wiarą?
(6) Tak Abraham uwierzył Bogu i uznano mu to za sprawiedliwość.
(7) Wiecie zatem, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama.
(8) A Pismo przewidując, że Bóg z wiary usprawiedliwia narody, wcześniej ogłosiło Ewangelię Abrahamowi: Błogosławione w tobie będą wszystkie narody.
(9) Tak więc ci, którzy są z wiary, są błogosławieni z wierzącym Abrahamem.
(10) Bowiem ci, którzy polegają na uczynkach prawa, są pod przekleństwem; napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa we wszystkim, co zostało napisane w Księdze Prawa, aby to wypełnić.
(11) A że w Prawie nikt nie jest usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, ponieważ sprawiedliwy z wiary żyć będzie;
(12) prawo natomiast nie jest z wiary; lecz, kto je wypełni, będzie żyć dzięki niemu.
(13) Chrystus nas odkupił z przekleństwa Prawa, stawszy się za nas przekleństwem, ponieważ jest napisane: Przeklęty każdy, kto wisi na krzyżu,
(14) aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie [udziałem] narodów, abyśmy otrzymali przez wiarę obietnicę Ducha.
(15) Bracia, po ludzku mówię: nawet zatwierdzonego przez człowieka testamentu nikt nie unieważnia ani nie zmienia.
(16) Otóż obietnice zostały złożone Abrahamowi i jego potomkowi. Nie mówi: I potomkom, jako dla wielu, lecz jako dla jednego: I dla twojego potomka, którym jest Chrystus.
(17)To zaś mówię: Testamentu zatwierdzonego przez Boga nie znosi prawo, które zostało ustanowione czterysta trzydzieści lat później, tak aby unieważnić obietnicę.
(18) Bowiem jeśli dziedzictwo [jest] z Prawa, to już nie z obietnicy; Bóg zaś podarował Abrahamowi na podstawie obietnicy.
(19) Czym zatem [jest] Prawo? Zostało dane ze względu na wykroczenia, aż do przyjścia potomka, którego dotyczy obietnica, przekazane przez aniołów do rąk pośrednika.
(20) Nie ma zaś pośrednika, [gdy chodzi o] jednego, a Bóg jest jeden.
(21) Czy więc Prawo [jest] przeciwko obietnicom Bożym. W żadnym razie!. Gdyby bowiem zostało dane Prawo, które mogłoby ożywić, to rzeczywiście sprawiedliwość byłaby z Prawa.
(22) Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica w wiary w Jezusa Chrystusa została dana wierzącym.
(23) Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy zamknięci i trzymani pod strażą Prawa, aż wiara została objawiona.
(24) Tak więc Prawo było naszym pedagogiem [który miał doprowadzić nas] do Chrystusa, abyśmy zostali usprawiedliwieni z wiary;
(25) Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką pedagoga.
(26) Wszyscy bowiem jesteście dziećmi Bożymi przez wiarę w Chrystusa Jezusa.
(27) Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusa, ubraliście Chrystusa:
(28) Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny i kobiety; wy wszyscy bowiem jesteście jednym w Chrystusie Jezusie.
(29) A jeśli jesteście Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama i dziedzicami według obietnicy.
4
5
6